En voz baixa recolle a historia de Roberto Núñez Veiga, mozote de dezaseis anos que cursa segundo de BUP, que vive co seu pai, un xornalista que quere ser escritor. Roberto viu como se derrubaba definitivamente un castelo xa en ruínas dende había ben tempo: o matrimonio dos seus pais. Daquela os seus choros silandeiros mesturábanse coa voz de Jim Morrison, necesitando desa voz coñecida e, sobre todo, do ruído. A voz de Jim Morrison era para Roberto un acougante ruído. En voz baixa, -novela intimista, escrita toda ela en primeira persoa- é unha confesión descarnada, sincera, «en voz baixa», das cousas que sinte un adolescente que está descubrindo a súa identidade. O protagonista desta novela, deixándose levar pola música que lle presta (onde non faltan nin Jim Morrison, nin Bob Dylan), fala sen tapuxos dos seus problemas na escola, das relacións interpersoais no seo da súa familia, do divorcio dos seus pais, dos seus avós que loitaron nunha guerra inxusta, do amor que agroma no seu peito, das súas lecturas preferidas, do pracer que lle produce a contemplación dun cadro, da necesidade de entrar no mundo do seu pai, en definitiva, de como ir recoñecéndose no espello da súa vida adulta.
